| Wizyty | [+/-] | |
| Dzisiaj: Wczoraj: Przedwczoraj: | 148 505 542 | -37 |
| W tym roku: Last year: | 76099 181650 | -105551 |
środa, 06 marca 2019 15:54 | 
Wpisany przez redakcja | 
| 
| 
"Wielki Post" Syna Bożego polegał na tym, że wyszedł On na pustynię, aby wprowadzić stworzenia na nowo do tego ogrodu komunii z Bogiem, który był wcześniej niż grzech pierworodny. Niech nasz Wielki Post będzie kroczeniem po tej samej ścieżce – stwierdził Ojciec Święty w swoim orędziu na rozpoczynający się w tym roku 6 marca Wielki Post.
Orędzie Ojca Świętego Franciszka na Wielki Post 2019 roku
«Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych»
(Rz 8,19)
|
środa, 06 marca 2019 15:38 | Wpisany przez redakcja | | |
Skończył się okres zwykły, zaczyna się okres przygotowania paschalnego, a ja chce się podzielić swoimi przemyśleniami o Bożym Narodzeniu, a właściwie o Wcieleniu Syna Bożego... Może już trochę po niewczasie, ale może jednak... Może dlatego, że wiara jest dynamiczna i nie zamyka się tylko do świąt, rytuałów, obrzędów, ale do relacji z żywym Bogiem!
sobota, 05 stycznia 2019 11:50 | Wpisany przez redakcja | | |
sobota, 29 grudnia 2018 19:56 | Wpisany przez redakcja | | |
Gloria! Gloria in excelsis Deo!
"Nie lękajcie się! Nasz Ojciec jest cierpliwy, kocha nas, daje nam Jezusa, aby prowadzić nas na drodze do ziemi obiecanej.(...) Dla wszystkich odwiedzających naszą stronę: gości i sympatyków, dla wszystkich utożsamiających się ze Wspólnotą i bliskich naszym sercom, oraz dla każdego szukającego sensu swojego życia: Jezus narodził się dla nas, rozbił swój namiot pośród nas, zobaczmy Go! Tego życzymy wszystkim. Wspólnota Paschy Tu i Teraz piątek, 23 listopada 2018 13:10 | Wpisany przez redakcja | | |
GCh Genialna diagnoza - jakaż bliska polskiemu katolicyzmowi: SERAFINO FALVO. Przebudzenie charyzmatów
poniedziałek, 19 listopada 2018 13:48 | Wpisany przez redakcja | | |
gch
Duchowość świeckich
czwartek, 18 października 2018 12:11 | Wpisany przez redakcja | | |
Prz
Szczęść Boże. środa, 10 października 2018 11:14 | Wpisany przez redakcja | | |
...Długo czekałam na okazję, by przyjechać na sławnego "Wlisa" i wreszcie Pan dał łaskę... dzięki Ci Jezu!
Jestem na takim etapie życia, że muszę parę istotnych rzeczy przeorganizować, muszę PRZEJŚĆ przez tą straszną ( jak by nie było) pustynię do nowej ziemii...Na rekolekcjach?? Wiele, wiele nadzieji i taki spokój, że na pewno tam dojdę, sama nigdy w życiu nie dam rady, ale we wspólnocie, to już inna bajka, milion razy łatwiej! Szukałam takich rekolekcji, które by mnie wyciszyły i uspokoiły, żadnych niepotrzebnych doznań i pseudo uniesień, i to właśnie znalazłam tutaj, w tym cudownym miejscu, Wadowicach, gdzie każde drgnienie powietrza mówi mi: zobacz tym powietrzem oddychał Wojtyła, taka mieścinka, a tak wielki człowiek, ty też potrafisz, na swoją miarę...! A więc rekolekcje pełne konkretów, fantastyczne nauczanie, treściwe, głęboko biblijne i jednocześnie tak żywe i radosne, nic z napuszonej suchej teologii, świetna atmosfera i te Lody!!! pycha!! dziękuję wszystkim uczestnikom doli i niedoli, naszej wspólnej Paschy, dzięki! Basia z Bradford niedziela, 02 września 2018 10:49 | Wpisany przez redakcja | | |
niedziela, 02 września 2018 10:44 | Wpisany przez redakcja | | |
 Ostatni rok mojego życia to czas, w którym Pan Bóg „wyprowadził mmnie z niewoli z Egiptu”. I tak, jak Izraelitów wyprowadził czyniąc cuda, tak i mnie. Dokonał w moim życiu cudów i znaków, dokonał wielkich rzeczy. Wyprowadził mnie „ciągnąc” za rękę. Ale tak jak dla Izraelitów, tak i dla mnie okazało się, że wciąż tkwię w niewoli emocjonalnej, psychicznej, że niewola jest we mnie. Wciąż odwracałam się do tyłu i tęskniłam za czosnkiem i cebulą. I mimo tylu cudów i znaków, wciąż się chwieję, wątpię, pytam. Dziwiłam się Izraelitom, jak to możliwe, że oni upadali, wątpili, przecież tyle doświadczyli od Boga a teraz przeżywam to samo. Uświadomiłam sobie, że oni wychodząc z Egiptu oprócz niewoli, zostawili tam swoje domy, sąsiadów, relacje, dobre wspomnienia i doswiadczenia i że ja muszę zrobić to samo. Podczas spotkań w małych grupach, pojawiło się pytanie o imię Boga - jakim imieniem Bóg objawiał się w moim życiu. W ostatnim czasie to „Ojciec - Bóg potężny, który za mnie walczy, „Troszczyciel” - Bóg, ktory się o mnie troszczy. Te rekolekcje, to czas uświadomienia sobie moich zniewoleń. Pomocne mi były kazania ks. Jacka (mam wrażenie, że skierowane tylko do mnie). Oprócz uzależnienia od innej osoby, lęku, dowiedziałam się, że zniewoleniem może być również życzeniowe, marzeniowe myślenie, postrzeganie innej osoby, jak również i siebie. Nocne Wyjście, to wyjście z psychicznego i emocjonalengo zniewolenia. Podczas drogi doświadczyłam, że Bóg czyni z nas Wspólnotę, Swój Lud. Czasami w ciemnościach widziałam tylko nogi osoby idącej przede mną i stawiałam swoje tam, gdzie ona. Były też momenty, gdzie Jacek oświetlał bardziej „niebezpieczne” miejsca, głównie między kałużami wody i błota, wtedy kroczyliśmy pewniej. Gdy światło gasło, zapadała ogromna ciemność i pomimo, że niebezpieczeństwo minęło, to nic nie widziałam i nie wiedziałam gdzie iść. To tak, jak w moim życiu. W czasie wielkich trudności, pozwalałam działać Bogu, pozwalałam się prowadzić, a gdy już było lepiej, to zaczynałam liczyć na swoje siły i się przewracałam. Po zapaleniu paschału przez Andrzeja (Mojżesza), dopiero wtedy zobaczyłam prowadzącego, a właściwie w dalszej wędrówce światło, które nas prowadziło. I świece niesione przez nas - lepiej oświetlało drogę, gdy były wzniesione wysoko i lepiej oświatlało światło niesione przez osobę idącą przede mną niż przeze mnie. Odnowienie Przymierza chrztu i wszystkich przyrzeczeń. Bóg wlał pokój w moje serce - każde przymierze realizuję tu i teraz i w taki sposób w jaki Bóg tu i teraz pozwala mi realizować. To nie musi być w taki sam sposób, jak 20 lat temu, bo ono się dokonuje tu i teraz. W tej chwili Bóg prowadzi mnie przez pustynię, prowadzi mnie do Ziemii Obiecanej, której owoców już teraz mogę smakować. Dziękuję Panu za wszystkie owoce tych rekolekcji, za modlitwę wstawienniczą, w czasie której otrzymałam słowo wsparcia i prowadzenia na czas i doświadczenia, które są przede mną, a dzięki którym Bóg wyprowadza mnie z mojej wewnętrznej niewoli i prowadzi do Ziemii Obiecanej. Chwała Panu. Magda
|
Czy nie tak powinno być tj. otwierać się na Boże dary i posługiwać nimi innym? Gdzie nam się to wszystko zagubiło? Tak się objawia przecież Królestwo Boże! Obudźmy siebie nawzajem i do roboty! Pan przez nas, zupełnie jeszcze nieświętych chce objawiać Swoją chwałę!Tomasz Szałanda
ychodzi taki czas, kiedy z domu odchodzą zwykle, najpierw dzieci, potem współmałżonek (choć kolejność bywa różna). Powstaje pustka, w miejsce której wciska się samotność. Jest to czas, z którym niekiedy trudno sobie poradzić. 
Przyjechałam na rekolekcje WLiS, czyli Wprowadzenia w Liturgię i Sakrament, bez konkretnego pragnienia, tylko aby zaliczyć kolejny etap… Nie miałam żadnych oczekiwań.