Oto są bowiem Święta Paschalne
W dobie kryzysu i ciągłego zagrożenia koronawirusem, a co za tym idzie wielu wątpliwości i emocji związanych z naszym życiem religijnym, zwłaszcza w kontekście zbliżających się najważniejszych dni dla wszystkich chrześcijan – Świąt Wielkanocnych, wiele osób stawia sobie pytanie: jak zachować się w tej sytuacji i jak przeżyć ten czas? Jedni, pełni napięć i wewnętrznego bólu, z powodu dość restrykcyjnej redukcji celebracji liturgii Paschalnej, próbują nawet wywierć presję na zmianę tych zarządzeń, drudzy podchodzą do sprawy z pokojem, oczekując z ufnością na rozwój wydarzeń, inni, religijnie obojętni, myślą o tym, by się po prostu nie zarazić i jakoś wyjść z opresji bez szwanku.
Jak się macie kochana Wspólnoto? Siedzicie w domkach? Wczoraj Izraelitom zabrakło cierpliwości bo się okazało, ze muszą nadłożyć marszu do ziemi, która już była na wyciągnięcie ręki. Na przeszkodzie stanął władca Edomitów. Silny i bezwzględny. Nie dajemy się zwątpieniu, znużeniu i zniecierpliwieniu. Siedzimy w domkach. Niech Pan naszego życia będzie z wami.
Grażyna Można wejść przez stronę pallotyni-wadowice.pl ks. Jacek J.
Gdzie On jest? ludzkie myśli, motywacje, które kierują naszymi zachowaniami. Niekiedy ukazują fundament, na którym postawiliśmy nasz dom, np. dom wiary czy religijności (m.in. praktyk religijnych). Dzielę to, bo – wbrew pozorom – nie musi to iść w parze. Przy dzisiejszej epidemii często wyraźnie słychać w wypowiedziach i komentarzach jak postrzegamy Boga i Jego miejsce. Przypominam sobie nieraz sytuację (sam chyba też to robiłem, ale przestałem kiedy zrozumiałem), kiedy opuszczając kościół z dziećmi mówiło się: pożegnajmy się z Panem Bogiem.Rozumiem, że chodziło o Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, ale słysząc taki komunikat, można zapytać: czy tylko w kościele mieszka Bóg? To pytanie szczególnie stawiam, kiedy słyszę, że obecność w niedzielę w kościele (mimo różnych zaleceń) jest konieczna. Że nasza nieobecność na Mszy czy nabożeństwie to opuszczenie Boga, ba, tchórzostwo, czy zdrada. Tego nie wymyśliłem, ale zasłyszałem. Podobnie rzecz się ma z zamkniętymi kościołami. Ktoś (niektórzy mało wierzący i przestraszeni księża) uniemożliwia spotkanie z Bogiem. Zdaję sobie sprawę, że „moja izdebka”, o której mówi Jezus, dla niektórych jest konkretnym miejscem, w konkretnym kościele. Niemniej, może dzisiejsza sytuacja jest dla nas szansą na odkrycie, że Boga nie możemy zamknąć w żadnym kościele, że On przychodzi do mnie tu i teraz. Dla Boga nie ma nic niemożliwego, a skoro dał mi życie, to – jeśli tylko się na Niego otworzę – On wejdzie do mnie i będzie wieczerzał (jak mówi nomen omen Apokalipsa). Człowiek potrzebuje konkretów, by dotknąć. Bóg stał się człowiekiem. Jednak On jest większy niż nasze wyobrażenia i kościoły. Staram się zrozumieć lęk księży, ludzi. No bo jeśli Bóg jest wszędzie, to po co chodzimy do kościołów? Ano po to, by we wspólnocie (jak apostołowie, pierwsi chrześcijanie) celebrować Misterium Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa. Być razem, obok siebie, potrzebne jest nie tylko po to, by przekazać sobie znak pokoju, ale by „spowiadać się wam bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem” i „przeto błagać was bracia i siostry za mnie do Pana Boga naszego”. Nieraz – w imię miłości i pomocy drugiemu – trzeba zostać w domu. I właśnie jest taki czas. A Bóg przyjdzie do Ciebie. W sposób, którego się nie spodziewasz i z łaską, na którą nie liczysz. Ten Dzień Skupienia rozpoczęłam pod hasłem sporu z Panem Bogiem: Pan odpowiedział mi przez psalm 70, szczególnie przez te słowa:
Kiedy usłyszałam nauczanie rekolekcyjne ks. Karola o historii Józefa sprzedanego do Egiptu przez własnych braci i o Bożym planie względem niego i jego rodziny... popłakałam się... Tak myślę,że Mój Bóg "pracuje nade mną" żebym oparła się na Jego SŁOWIE, a nie patrzyła na tylko na trudne okoliczności, kształtuje mnie (przez różne próby), żebym zobaczyła jak ON jest wielki jest w moim życiu!
Gosia Ch.
Przedpaschalny Dzień Skupienia Wspólnoty Paschy TU i Teraz z Iłży w Świętej Katarzynie i słowa, które wypowiedział do mnie Jezus przez usta ks. Karola,, nie stawiajcie oporu złemu” poruszyły mnie tak bardzo, iż trwam w ich medytacji do dziś. Opór stawiany złemu rodzi niechęć, a nawet nienawiść i wrogość. Zmień tę postawę mówi Jezus, odpłacaj dobrem, unikaj konfrontacji, stawiaj jednak granice. Trudne relacje z bliźnim mogą być skutecznie uleczone jedynie w Jezusie. Czekanie na zmiany postaw może być trudne, gdyż chcemy, by owoce okazywały się szybko, a czekanie to cierpliwość. Bez Boga nic dobrego nie możemy uczynić. Odkrywanie Bożych prawd sprawia, że jestem szczęśliwa (nawet gdy fizyczność doskwiera chorobami) ponieważ wiem, że jest ze mną Ktoś, kto kocha mnie bezgranicznie. Lukina Uwielbiam poczucie humoru Pana Boga, który z taką precyzją tka temat, Słowo Boże, uczestników, prowadzącego, miejsce Przedpaschalnego Dnia Skupienia 2020 r, aby realizować swój plan zbawienia. Choć wydaje się często, że to przypadek, nasze przewidywanie, wybór, działanie… Uwielbiam Boga za mój udział w tych Bożych puzzlach i odkrywanie obrazu w całości.
Jestem wzruszona miłosierdziem Pana, bo tylko Jemu zawdzięczam swój udział 7 marca 2020 w Św. Katarzynie, na Przedpaschalnym Dniu Skupienia, prowadzonym przez ks. Karola Kosteckiego z parafii MBNP ze Starachowic. Usłyszałam i doświadczyłam spotkania z Panem i Wspólnotą. Boża obecność dotknęła mojego serca w czasie adoracji przed Najświętszym Sakramentem, oddałam Panu moją walkę z pychą i patrzeniem na nieprzyjaciół. Moje zmaganie ze sobą trwa, ale wiem że nie jestem sama. Poruszyły mnie słowa ks. Karola o tym, że Pan Bóg jest z nami we wszystkim, zwłaszcza w tym co nie wydaje się "Jego wspaniałym planem dla mojego życia". Bóg pisze historię mojego życia, tak jak pisał ją w życiu Józefa egipskiego. Wszystko miało swój cel i sens, który można zobaczyć ale w dłuższej perspektywie. Bóg wybiera i posyła, tych których sam chce. Chwała Panu. Bożena. Posypanie głów popiołem na znak przemijalności, nicości i pokuty czyli nawrócenia rozpoczyna Okres Przygotowania Paschalnego /Wielki Post/.
(fot. obok H. Przondziono/GN)
Tłusty czwartek to dla naszej Wspólnoty szczególne "wspomnienie obowiązkowe"...
1 żółtko 1 łyżka śmietany mąki pszennej tyle, ile zabierze, aby ciasto po wyrobieniu nie było ani za twarde, ani za miękkie a dobre do wałkowania. 1 łyżeczka alkoholu. Wałkować, wykrawać, smażyć, posypać cukrem pudrem i ... dzielić się z innymi smakiem, uśmiechem i życzliwością.
Był to wyjątkowo piękny czas. Po modlitwie (Spotkaniu Modlitewnym, niektórzy w tym czasie korzystali ze spowiedzi) rozpoczęliśmy procesję ze świecami do kaplicy, gdzie rozpoczęliśmy Eucharystię. Po wygłoszonej przez ks. rektora homilii ks. Jacek i ks. Rafał dokonali odnowienia swoich przyrzeczeń pallotyńskich, a następnie członkowie Wspólnoty Przymierza naszej Wspólnoty odnowili swój akt przymierza do życia i służby we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz. "Chrystus jest światłością dla nas i całego świata. Jak Symeon i Anna wciąż wypatrujemy i postrzegamy Jezusa jako naszego Zbawiciela..." Po zakończonej Mszy świętej jak zwykle kontynuowaliśmy nasze braterskie świętowanie podczas obfitej agapy, w uczestnictwie której prawie zawsze możemy się cieszyć obecnością księży Domu Rekolekcyjnego. To czas nie tylko smakołyków przyrządzonych przez członków naszej wspólnoty, ale dobry czas na rozmowy, dzielenie...
|