Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Dzięki świadectwom osób z 1-ego turnusu rekolekcji (ja jadę na drugi turnus) odkryłam, zrozumiałam, że Bóg daje swoje dary przez Ducha Świętego danej osobie, nie tylko dla niej samej, ale przede wszystkim dla drugiego. Te dary są po to by budować Kościół, Ciało Chrystusa. To co otrzymaliśmy od Boga nie możemy zatrzymywać dla siebie (dla własnej chwały). Pan chce byśmy sobie wzajemnie przekazywali Jego dary, które są przecież wyrazem Jego miłości do nas i dzielili między siebie JEGO ŻYCIE. Dlatego proszę o dalsze świadectwa, abym mogła przez innych poznawać zamysł Pana i Jego wolę. Dziękuję Panu i Wam.

Gosia Ch.

  "Stańcie na drogach i patrzcie, zapytajcie o dawne ścieżki,
gdzie jest droga najlepsza - idźcie po niej,
a znajdziecie dla siebie wytchnienie." (Jr 6,16)

 Relacje zaczynamy od nadesłanych świadectw      Zapraszamy do Galerii !

Może zacznę od obrazu który był wyświetlany w kościele. Dłonie pomiędzy którymi jest światełko (świeca). To jestem ja, świeca która się tli i świeci małym płomieniem, a te dłonie to wspólnota,
to jej modlitwy, one to otaczają mnie i pomagają nie zgasnąć mi. Te właśnie dłonie sprawiają, że światło mojej wiary nie gaśnie, a ja jestem jeszcze w Kościele Rzymsko-Katolickim. To dzięki nim, ich modlitwom, pojechałem na rekolekcje do Wadowic, gdzie usłyszałem słowa skierowane do mnie
"stańcie na drogach i patrzcie,
zapytajcie o dawne ścieżki
gdzie jest droga najlepsza-idźcie po niej...."
Tak musiałem się zatrzymać, aby zobaczyć gdzie odszedłem z tej drogi, z tego szlaku którym mnie Bóg prowadzi, wrócić się do tyłu, by odnaleźć ten szlak. To właśnie moje nawrócenie (metanoia), którego
może by nie było, bo nie miałem chęci i ochoty wyjechać na te rekolekcje.

Gynek

W niedzielę dowiedzieliśmy się z ogłoszeń parafialnych, że odszedł z naszej parafii ks. Mirosław Wiatr.

Przez 10 lat towarzyszył naszej Wspólnocie, z ramienia Parafii i ks. proboszcza sprawował opiekę duszpasterską wobec naszej Wspólnoty.

(Mt 11,28) Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Ile w naszym życiu spraw, które nas obciążają i trudzą. Widzimy to wyraźnie, gdy zbliża się niedziela lub urlop. Marzymy, by wreszcie odpocząć. Wśród różnych propozycji wypoczynku jest jedna, która nie wymaga planowania i nakładów finansowych. To Bóg, który jest na wyciągnięcie ręki i serca. A może by tak usiąść u stóp i odpocząć.

Na zaproszenie ks. Rektora przybyła w niedzielne popołudnie schola (zespół śpiewająco-grający) naszej Wspólnoty. Festyn miał wiele atrakcji: konkursy, zabawy, występy dziecięce, pokazy straży pożarnej, śpiew naszegom zespołu na chwałę Pana. Były kiełbaski z ogniska, bigos, napoje, slodycze... Wszystko integrowało środowisko ludzi związanych na codzień z Kopcem (szkoła w której ks. Jacek uczy religii, uczestnicy coniedzielnych, ale i codziennych Eucharystii na Kopcu, wreszcie zaangażowanie nowicjuszy.