Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Każde spotkanie modlitewne to czas owocny, ale od powrotu z rekolekcji, ciągle doświadczamy szczególnego ożywienia. Duch Święty przychodzi do nas i pomaga nam modlić się w zgodzie z wolą Ojca. Ponadto, od pewnego czasu ubogaca nas swoją obecnością ks. Wiktor (przychodzi na spotkania). W ten poniedziałek usłyszeliśmy słowa z księgi Izajasza 45, 1.4-6 " Ja jestem Pan i nie ma innego. Poza Mną nie ma boga.(...) beze Mnie nie ma niczego." Słowa te pobudziły w nas chęć przynależności do Pana i zaufania, że Bóg jest Panem każdego, i każdym może posłużyć się w swoich planach zbawienia świata. Były również nawiązaniem do spotkania jakie odbyło się w Lublinie. Miało ono na celu określenie naszej wspólnej służby ludziom we wspólnotach z Lublina, Iłży i Kozienic. To już kolejny raz gdy spotykamy się aby być razem i umacniać się we wspólnej drodze do Pana. Chwała Mu za takie budowanie Kościoła. Amen.

br

2011.10.15  odbyło się trzecie spotkanie Szkoły Animatora. Tym razem zostaliśmy ugoszczeni przez Wspólnotę Kany Galilejskiej z Lublina. Temat Spotkania to: "Charakterystyka Grupy Czynienia Uczniów". Spotkanie rozpoczęliśmy konferencją wygłoszoną przez ks. dr Wieslawa Błaszczaka SAC na temat "Dynamika małej grupy". Eucharystia w kaplicy domowej Księży Pallotynów to uczta duchowa i dar jedności zebranych przedstawicieli Wspólnot. Po obiedzie  - Konferencja biblijno-pastoralna na temat cech charakteryzujących Grupę Czynienia Uczniów. Jak wypełnić misję Jezusa dzisiaj, tu i teraz. Jak nie zapomnieć, że nawet nie tworzenie grup, ale najważniejszym przesłaniem Jezusa i tym samym Jego uczniów, czyli nas jest nieść światu zbawienie, Ewangelię o Chrystusie Odkupicielu.

Myśli przetrzymane. Tak niektóre myśli chcemy zachować tylko dla siebie, to co odkrywamy, doświadczamy wydaje się zbyt pospolite - (inni też to wiedzą). Tak powolutku umiera nasza spontaniczność, tracimy potrzebę odkrywania nowych prawd, dajemy się ograniczyć do relacji ja i mój Pan, a na końcu pozostaje ja i JA.
Tak myślę jest środa i jak zwykle nie było czasu. Sobotnie spotkanie w Lublinie było dla nas szansą zobaczenia czego oczekuje od nas Bóg. Samo przywitanie było świadectwem, że to On czyni z nas Kościół. On nas zbiera, abyśmy czynili Jego dzieła. Odkryliśmy ponownie, że przybliżając się do Niego - poznajemy i odkrywamy swoich braci. Odnajdując Bożą Miłość - uczymy się bardziej kochać braci i dzielić się z nimi naszym szczęściem. Zobaczyliśmy obraz POŻARU BOŻEJ MIŁOŚCI, który może powstać od jednej szczapy, ale jest jeden warunek -  ona musi naprawdę płonąć. To spotkanie utwierdziło nas w przekonaniu, że jesteśmy kontynuatorami myśli Jezusa - Idźcie na cały świat i ... To On Sam nas umacnia i prowadzi. O własnych siłach zawsze będziemy mówić - jutro, a tylko z Jego łaską, tak Panie - tu i teraz. Amen
pch

"Jego głosimy, zachęcając i pouczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, by każdego człowieka przedstawić jako doskonałego w Chrystusie." Kol 1,28-29
Myślę, że powtórki w tym tekście nie są przypadkowe, dotyczą zarówno mnie jak i Ciebie.
Dotyczą każdego człowieka, który ma usłyszeć i uwierzyć, że Chrystus jest pośród nas, że to w Nim ukryte są skarby mądrości i wiedzy.
A do nas należy mówić i dzielić się z innymi tą wspaniałością.
Ktoś na tych rekolekcjach powiedział, a wystarczy się tylko odetkać......
gosia

  ZAPRASZAMY do Galerii !

Miało nas tu nie być.
Z wielu powodów: natłok pracy, awaria samochodu, zbliżający się rok szkolny i wydatki z tym związane. Do ostatniej chwili nasz wyjazd stał pod znakiem zapytania. To Iwona zadbała o rozliczenie ostatniego zlecenia, co kosztowało Ją mnóstwo czasu i nerwów. Zadbała o naprawę samochodu i spakowała całą rodzinę. Widząc jej determinację w piątek poszedłem do spowiedzi i zostałem w pracy do 4 nad ranem w sobotę, by nie ciągnąć do Wadowic jakiegoś „ogona zawodowego”. Dziś wiem, że było warto. Przeciwstawić się złemu, zaufać Bogu i żonie, że jest to czas jakiego trzeba, by odnowić, oczyścić relacje z Bogiem i w rodzinie.

Na co dzień bliżej mi do człowieka cielesnego - i to jest prawda, którą odkryłem dopiero tu. Pragnąłem mieć władzę, wpływ na swoje życie, chciałem decydować, o tym co i kiedy się wydarzy. W czasie rekolekcji dotarło do mnie, że tak naprawdę, to Bóg ma dla mnie plan i że nie chcę sam szarpać się ze swoim życiem.