Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.   (1 J 2, 9-11)

Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności (1 J 1, 5b)

W naszych środowiskach, w których żyjemy i pracujemy

Znajoma zadała mi pytanie "Co ja mam robić?"
Generalnie to każdy z nas ma pomysł na swoje życie (a jeszcze bardziej na życie innych). Na przeżycie kolejnego dnia, na kolację wigilijną w rodzinnym gronie, na rozmowę w sprawie pracy, na harmonogram prac domowych… czujemy pewność siebie i spokój. Nawet pójście na kompromis nie burzy dobrego samopoczucia.

Czasami życie przerasta, problemy się mnożą (podobno lubią chodzić parami), konflikty urastają do  wielkości góry lodowej zdolnej zatopić niejednego Titanica.
Co robić? - pytamy nerwowo siebie, znajomych.
I szukamy niecierpliwie jakiegoś pomysłu na działanie, na postępowanie w danej sprawie.
Brak działania nas oskarża, jest dowodem słabości, niemocy, nieistnienia.

BYĆ SOBĄ
,,i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku
Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje” (J 2,25)

Tak Jezu, Ty wiesz jakie kryją się we mnie myśli, troski, tęsknoty i pragnienia.

"Dlatego tak mówi Pan, Bóg Zastępów:
"Nie lękaj się mój Ludu, który mieszkasz na Syjonie.
W owym dniu będzie zdjęte brzemię z twych pleców i jarzmo z twojej szyi.". (Iz 10,24.27)

Zdjęty każdy ciężar życia, który się nosi i zdjęte jarzmo niewolnictwa grzechu i złego.
Wspaniała obietnica. Tak mogli te słowa odbierać ludzie od czasów Izajasza i żyć nadzieją, że Bóg je wypełni za ich życia.
A dla nas? Dla nas to już nie tylko obietnica, to rzeczywistość.
Dlaczego zatem odbieramy dziś, że nie realizuje się ona w 100% swojej skuteczności?

/fot. internet/

,,I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je” (Mk 10,16)
 

Komu z nas nigdy nie dane było być dzieckiem?
Ilu z nas zatraciło tą umiejętność?
Jak to jest być dzieckiem trzymanym w ramionach ojca?