Wspólnota Paschy Tu i Teraz

A może trochę zimy na ferie...

Po Eucharystii podczas której wraz z Mędrcami ze wschodu oddaliśmy cześć Nowonarodzonemu z Maryi Dziewicy,  Jezusowi - Królowi nad króle, Panu nad pany, Dzieciąteczku leżącemu w żłobie udaliśmy się do salki na dalszy ciąg świętowania, na braterską Agapę wraz z dzieleniem się opłatkiem.

Po odczytaniu Ewangelii z Narodzenia Pańskiego i odśpiewaniu "Bóg się rodzi..." wyraziliśmy swoją wzajemną życzliwość łamiąc się opłatkiem.

Spożywając przygotowane "jadło", "kołacze", przy śpiewie kolęd spędziliśmy wspaniały wieczór we Wspólnocie.

Świadectwo Doroty (naszej "krajanki" mieszkającej obecnie w Łodzi).

Już parę razy zbierałam się żeby napisać, ale tyle się dzieje ważnych rzeczy – że właściwie to nie wiem od czego zacząć. Strasznie się cieszę że znowu miałam szanse być z Wami /dotyczy pobytu w Świętej Katarzynie -dod. przez redakcję/ i żałuję bardzo że tylko w taki sposób, że nie mam możliwości bywać częściej. Za to na pewno strasznie to doceniam i czekam na następny raz.

Podzielę się czymś czego bardzo doświadczyłam ostatnio a co pewnie jest bardzo oczywiste dla Was wszystkich. Dla mnie to niesamowite odkrycie tak, jakbym dopiero teraz to wszystko usłyszała po raz pierwszy.

W Uroczystość Objawienia Pańskiego (Trzech Króli) zapraszamy wszystkich serdecznie na Eucharystię o godz. 18.00, a następnie na Spotkanie "Opłatkowe", które będzie miało miejsce w salce "Oratorium" (wejście od ul. Kochanowskiego). Jak co roku pragniemy w braterskiej atmosferze Agapy /będzie kawa, herbata jakiś "kołacz"/ spędzić czas na kolędowaniu i dzieleniu się wzajemną życzliwością.

A to fotki z lat minionych:

Uczestniczyłem w Eucharystii w Dzień Bożego Narodzenia w naszej parafii. Poruszyło mnie głoszone słowo /co nie znaczy, że innym razem to mnie nie porusza, albo.../. Pragnę się podzielić tym co w sposób szczególny pozostało jak dobre echo w moim sercu.

Celebrujący ks. Marcin głosząc homilię odniósł się do sposobu przygotowania, obchodzenia i ciągu dalszego po Świętach.

Powiedział, że jeśli przygotowywaliśmy się do Świąt poprzez li tylko supermarkety, zakupy, zagonienie, sprzątanie z całą jego nerwówką..., to obchodzenie Świąt i ich waga - to blicht, to prezenty, to to co na stole i na talerzu..., a i po świętach pozostanie to co w żołądkach, udane lub nie prezenty i.... Dla nich często "święta, święta i .... po świętach.

Byli też i tacy, którzy (nie żeby porządek w domu był czymś złym, czy przysłowiowy śledzik na stole) mieli czas na przygotowanie do Świąt przez Adwent i jego szczególny czas modlitwy, spowiedzi, Eucharystii -rorat, rekolejkcji adwentowych.../dodam od siebie - Dni Skupienia, czasu wzmożonej modlitwy, zanurzenia w proroctwa Słowa Bożego.../. Dla nich te Święta to czas Spotkania z Chrystusem - Słowem Wcielonym. Jak cytował ks. Marcin św. Pawła " Już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus". I z tym Chrystusem, który rodzi się w naszych sercach mamy iść do innych. Mamy się Nim dzielić jak wigilijnym opłatkem.

Proszę księdza - dziękuję za słowo pociechy, słowo pełne entuzjazmu i nadziei. Chemy, chcę iść. Pójdziemy, pójdę  dawać świadectwo o Narodzonym, o Chrystusie, który jest moim Panem i Zbawicielem.

jn