II NIEDZIELA OKRESU PRZYGOTOWANIA PASCHALNEGO

poniedziałek, 01 marca 2010 10:05 |

Wpisany przez gn |

II NIEDZIELA OKRESU PRZYGOTOWANIA PASCHALNEGO

Trzy tematy dominują w liturgii czasu OPP: pokuta, chrzest i męka Pańska.

Pokuta obejmuje modlitwę, post i jałmużnę.

Leon Wielki, papież z IV w. powiedział: “Modlitwą utrzymuje się wiarę nieskażoną, postem niewinne życie, jałmużną ducha miłości”. Modlitwa i wiara są ściśle powiązane ze sobą. Prosper Akwitański z V w. ujął to jasno: norma modlitwy ustala normę wiary. Modlitwa w życiu chrześcijańskim pogłębia wyznawaną wiarę i ożywia. Dlatego w tym czasie wzywa się do większej wierności modlitwom wspólnym i osobistym. "Chodzi tu oczywiście o modlitwę, która nie jest tylko przyzwyczajeniem, ale wypływa z głębi duszy, modlitwę, która nie ogranicza sie do określonych godzin, lecz trwa nieustannie, zarówno w dzień, jak i w nocy. (....) modlitwa, czcigodna przed Bogiem pośredniczka, raduje ducha i uspokaja jego poruszenia. nie myśl jednak, że modlitwa, o której mówię, polega na słowach. Jest ona bowiem przede wszystkim pragnieniem zwróconym ku Bogu, niewysłowionym przywiązaniem się do Niego i nie pochodzi od człowieka, ale stanowi dar Bożej łaski. (...) Kto skosztuje tego pokarmu, ten zapłonie wiecznym pragnieniem Boga jak najgorętszym ogniem, który bedzie trawił jego ducha." św. Jan Chryzostom, bp "O modlitwie"

Post dawniej polegał na jednorazowym posiłku w ciągu dnia i na powstrzymywaniu się od pokarmów mięsnych oraz napojów alkoholowych. Post ”utrzymuje niewinne życie, bo uczy wewnę-trznej dyscypliny przez panowanie nad zachciankami cielesnymi i nad wszelkimi niestosownymi pragnieniami. Prefacja tego czasu mówi: “Boże.. ty przez post cielesny uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody...”

Z postem czesto łączy się jałmużnę. Ten aspekt umartwienia jest często zaniedbany. W starożytności poszczono, aby zaoszczędzone pieniądze przeznaczyć na cele miłosierdzia. Jałmużna “temperuje wybujały egoizm” i dopomaga rozwijać się w cnocie miłości bliźniego. " Dzieła zaś miłosierdzia są tak rozliczne, że pozwalają całemu ludowi chrześcijańskiemu świadczyć uczynki miłości. Toteż nie tylko bogaci, ale nawet średnio zamożni i ubodzy mają możnośc udzielania pomocy potrzebującym i w ten spoób zbiorowy wysiłek wszystkich w czynieniu dobra ma równą wartość, mimo że nie wszyscy mogą być jednakowo hojni. (św. Leon Wielki, papież, Kazanie na wieki post.)/T. Sinka, Liturgika./

CEL ŻYCIA CHRZEŚCIJANINA
Abram nie ma męskiego potomka - Bóg obiecuje mu liczne potomstwo; Abram był nomadą, wędrowcem bez ziemi - Bóg daje mu kraj na własność. Obietnice Boże zmieniły sens i cel życia Abrama, zmieniły jego wizję przyszłości, zmieniły wszystko. Abram uwierzył Bogu i zaufał Jego wierności. Bóg jednak zwlekał z wypełnieniem danych obietnic. Stało się to przyczyną wielu udręk Abrama. Poprzez zawarcie przymierza z Abramem, Bóg zobowiązał się do wypełnienia obietnicy. Bóg dał widzialny znak, który stał się dla Abrama na przyszłość gwarantem spełnienia obietnic. W tym doświadczeniu zawarcia przymierza z Bogiem, Abram zrezygnował z myślenia o zabezpieczeniu po ludzku swojej przyszłości. Jego wiara została oparta na zawierzeniu, powierzeniu siebie Bogu.

Scena Przemienienia Chrystusa zapowiada i przygotowuje akt zawarcia Nowego Przymierza, jakie przepowiadali prorocy Starego Przymierza. Na górze Tabor w obliczu Mojżesza i Eliasza Bóg Ojciec nazywa Jezusa swoim umiłowanym Synem i nakazuje Jemu posłuszeństwo (słuchać). Ukazuje więc wyższość Syna Bożego nad całym Starym Testamentem. Syn jest pełnym i ostatecznym wypełnieniem obietnic Starego Testamentu.

Droga Jezusa jest wzorem dla wszystkich Jego uczniów, żaden z jej zasadniczych etapów nie może być pominięty w życiu chrześcijanina. Niebo, tam gdzie przebywa Bóg, jest ziemią obiecaną. Tam dokona się w sposób ostateczny wywyższenie i przemienienie naszej poniżonej ludzkiej natury w ciało uwielbione na wzór Jezusa. W wierze już dziś jestem umiłowanym synem Ojca. Na Krzyżu Bóg zobowiązuje się do zapłaty ceny za wywyższenie człowieka na wzór wywyższenia Syna, którego przyszłą chwałę oglądają uczniowie. Świadectwo Ojca, polecenie słuchania, bycia posłusznym Jezusowi, daje pewność uczestnictwa w tych obietnicach.

Bóg dał obietnicę nowego ludu (potomstwo Abrama), Ludu Przymierza należącego do Boga. Ziemia obiecana Abramowi na własność, jest niebem, życiem wiecznym. Wiara Abrama polega na rezygnacji z własnej wizji, planu życia, z gwarancji i pewności rozumianych po ludzku a przyjęciu postawy zawierzenia tylko Bogu, na uczestnictwie w przymierzu z Bogiem jako strona w tym przymierzu, czyli na uczestnictwie w Bożym planie, w Jego woli.

Wiara opiera się i wzrasta na świadomym uczestnictwie w Przymierzu Krzyża z wszystkimi konsekwencjami życiowymi wypływającymi z zobowiązania Przymierza.

W jaki sposób przeżywam trudy, wysiłki, pracę, jakieś cierpienia, które minie spotykają?
Jakie jest moje posłuszeństwo słowu Umiłowanego Syna?
Jaka jest moja wierność Nowemu Przymierzu, w którym ja jestem stroną?

Wizyty		[+/-]
Dzisiaj: Wczoraj: Przedwczoraj:	186 337 361	-24
W tym roku: Last year:	30871 93788	-62917

Wspólnota Paschy Tu i Teraz

II NIEDZIELA OKRESU PRZYGOTOWANIA PASCHALNEGO