Polecamy
Kto jest online?
Naszą witrynę przegląda teraz 8 gości 
Statystyki od 2015.02.06
Wizyty [+/-]
Dzisiaj:
Wczoraj:
Przedwczoraj:
34
328
337

-9
W tym roku:
Last year:
31047
93788
-62741
Strona główna Wydarzenia minione OKRES PRZYGOTOWANIA PASCHALNEGO (Wielki Post)
Okres Przygotowania Paschalnego.

           Okres Wielkiego Postu trwa od Środy Popielcowej do Mszy Wieczerzy Pańskiej wyłącznie. Liturgia rzymska nazywa ten okres Quadragesima, czyli Czterdziestnica. Po soborze Vatykańskim II zaczęto zastanawiać się nad określeniem tego okresu, aby lepiej oddać jego charakter, gdyż faktyczny post w dużej mierze pozostaje raczej postulatem niż rzeczywistością. W krajach języka niemieckiego przyjęło się określać ten okres jako “Czas paschalnej pokuty”. W języku polskim spotyka się podobne propozycje: Okres przygotowania do Wielkanocy, Okres wielkanocnej pokuty. Mszał dla diecezji polskich pozostał przy tradycyjnym określeniu - Wielki Post. Jednak w naszych przygotowaniach do liturgii, ze względu na lepiej oddające charakter tego czasu przyjmujemy określenie “Okres Przygotowania Paschalnego” (OPP), podkreślając tym samym, że jest to czas przygotowania do większego wydarzenia, jakim są Święta paschalne, niż sam czas Wielkiego Postu, oraz sugerowana w nazwie jednostronność zawężona do elementu postu. OPP trwa 40 dni. Ponieważ niedziele, zgodnie ze zwyczajem chrześcijańskim, nie mogły być dniami pokutnymi, dlatego od VII w. czas ten przedłużono tak, aby dni postnych było 40 i od tego czasu rozpoczyna się on od Środy Popielcowej. Wzór 40 dniowego postu dał przede wszystkim Jezus (Mt 4,2), a także Mojżesz (Wj 34,28) i Eliasz (1 Krl 19,8). Pod wpływem tych przykładów wzrastał charakter ascetyczny OPP, stawał się on czasem pokuty i pogłębienia życia religijnego.

      “Okres (OPP) służy przygotowaniu do obchodu Paschy. Liturgia wielkopostna przygotowuje katechumenów do obchodu paschalnego misterium przez różne stopnie wtajemniczenia chrześciajńskiego, a wiernych przez wspomnienie przyjętego chrztu i pełnienie pokuty.” Kal. lit. 29.   /T. Sinka, Liturgika; B. Nadolski, Liturgika./

Dla naszej wspólnoty jest to szczególny czas, czas głębszego wejścia w charyzmat  Wspólnoty Paschy Tu i Teraz i radosnej afirmacji go w swoim życiu. 
Wyznawanie wiary. I niedziela Okresu Przygotowania Paschalnego

      

Czterdzieści lat wędrował Izrael przez pustynię, aby dojść do Ziemi Obiecanej przez Boga. Wiele razy był kuszony, aby innymi sposobami dojść do posiadania obietnicy. Czterdzieści dni trwał pobyt Jezusa na pustyni przed rozpoczęciem publicznej działalności zmierzającej do odkupieńczej śmierci i zmartwychwstania, w czasie której szatan podważał powołanie, sens i plan Ojca. Czas pustyni jest czasem próby wiary, którą wyznajemy swoim życiem, swoimi decyzjami, swoimi priorytetami.
Bóg mi dziś stawia pytania. 
Czy wierzę w odkupieńczą śmierć Jezusa za mnie? Jakie to ma konsekwencje dla mego życia?  
Czy Jezus jest rzeczywiście Panem mego życia? Czy droczę się z Nim, buntuję, usiłuję żyć po chrześcijańsku ale o własnych siłach, możliwościach i planie? 
Bóg pyta mnie dziś o moje wyznawanie wiary. 
Czy jest ona dla mnie warta wysiłku walki o nią, obrony, troski o rozwój, o wierność i poddawanie się tchnieniom Ducha Świętego? 
Czy warta jest ponoszenia strat materialnych, dobrego imienia, chwały i władzy, samostanowienia i wizji swego życia? 
Podejmując przygotowanie do odnowienia przymierza chrztu św. z całym Kościołem w Wielką Noc, zwrócę uwagę na osobistą modlitwę i refleksję nad Słowem Bożym. Postaram się gorliwie podjąć pracę codziennej wierności całym swoim życiem Bożemu Słowu, jak tego wymaga postawa człowieka który zawarł z Bogiem przymierze i przygotowuje się do jego odnowienia. "Życie bowiem nasze w tym pielgrzymowaniu nie może trwać bez pokusy, ponieważ właśnie postęp duchowy dokonuje się poprzez pokusy. Ten, kto nie jest kuszony, nie może siebie poznać. Nikt  też nie potrafi osiągnąć wieńca chwały bez uprzedniego zwycięstwa. Zwycięstwo zaś odnosi się poprzez walkę, a walczyć można jedynie wówczas , gdy stanie się w obliczu pokus i nieprzyjaciela... Chrystus przemienił nas w siebie wówczas, gdy pozwoli się kusić szatanowi. Czytaliśmy przed chwilą w Ewangelii, że Jezus Chrystus był kuszony na pustkowiu. Tak, Chrystus był kuszony przez diabła! W Chrystusie bowiem ty byłeś kuszony, ponieważ on wziął od ciebie ciało, a tobie dał od siebie swoje zbawienie; z ciebie wziął dla siebie śmierć, a tobie dał z siebie życie; od ciebie przyjął na siebie zniewagi, a tobie dał zaszczyty; a więc od ciebie wziął pokusę, a tobie dał swoje zwycięstwo. Jeśli w Nim jesteśmy kuszeni, to i w Nim przezwyciężamy diabła. ..Uznaj, że to ty jesteś w Nim kuszony i że w Nim odnosisz zwycięstwo. Chrystus mógł trzymać dziabła z dala od siebie. Jeżeliby jednak nie był kuszony, nie nauczyłby cię sztuki zwyciężania w pokusie." (św. Augustyn, Komentarz do psalmów).


Czy chętnie uczę się sztuki zwyciężania w pokusie? Jakie błędy najczęściej popełniam?