Wspólnota Paschy Tu i Teraz

PSZENICA I CHWAST.
      "To dobrze, że niekiedy napotykamy trudności i przeszkody, bo one zmuszają człowieka, aby wejrzał w swoje serce i przypomniał sobie, że jest tu tylko przechodniem i nie ma prawa budować nadziei na żadnej rzeczy tego świata.

     To dobrze, że cierpimy czasem zarzuty i oskarżenia i że niektórzy źle o nas myślą, nawet jeśli staramy się i czynimy dobrze. To pomaga nam wyrobić sobie pokorę i nie dopuszcza do nas próżnego rozgłosu. Wtedy bowiem, kiedy ludzie nie doceniają nas i niedobrze o nas sądzą, usilniej szukamy naszego wewnętrznego świadka, Boga.

    Dlatego człowiek powinien opierać się wyłącznie na Bogu, aby nie musiał szukać nieustannie potwierdzenia siebie u ludzi. Człowiek dobrej woli, dopiero kiedy gnębią go pokusy albo złe myśli, pojmuje jak bardzo potrzebny mu jest Bóg i już wie, że bez Niego nie mógłby zdziałać nic dobrego."  /T. A Kempis, O naśladowaniu Chrystusa, rozdział XII /
 

To, co widać na zewnątrz mojego życia, to pszenica i chwast.
 

Rację mają ci, co widzą we mnie chwasty. Pełno w moim życiu, w mej postawie, w moich słowach, w moim działaniu i jego braku, chwastów.
 

Rację mają ci, co widzą we mnie pszenicę i chwalą Boga. Moje czyny, moja droga paschy, przemiany z tego, co jest starym człowiekiem w człowieka nowego, to kłos złotej pszenicy.

Nie wielkie osiągnięcia, nie sukcesy nawet te pobożne, ani porażki, upadki, chwile zwątpienia czy gniewu, świadczą o mnie.
 

Pan widzi chwast i pszenicę.
Moje znaczenie jest w Tobie ukryte, otoczone Twoją miłością. 

 Kiedyś, na końcu mej drogi, zostanie tylko złoto pszenicy.
Alleluja, mój Pan prawdziwie zmartwychwstał.
gn