Wspólnota Paschy Tu i Teraz

2024.03.06 Środa III Tygodnia OPP
22 dni do Paschy
Pwt 4, 1. 5-9
Mt 5, 17-19

Był czas pustyni, robienia miejsca, nowego miejsca dla Boga.
Pytanie, po co to robię.

Był czas wchodzenia i przebywania na Górze.
Pytanie, dokąd mnie to zaprowadzi.

Jest czas wchodzenia wgłąb.
Pytanie o napęd do życia.

Dziś porusza mnie Słowo w 4 wymiarach.

Pierwszy to czas Mojżesza, który daje ludowi przestrogi życiowe.
Uczy naród słuchania Tory.
Bo ono jest pierwsze. Prawo.
Tora jest jak koszula ciału człowieka. Jest tak blisko, jak sam Bóg, który przez nie daje obietnice błogosławieństwa życia.

Mojżesz ma budzik w ręku.
Obudź się.
Tora jest jak twoja koszula, którą zakładasz co rano.
To twoja tożsamość.
Bez niej jesteś nikim.

Mojżesz daje ludowi kompas. 
Tora jest kompasem, powiedzie cię drogą do celu, do ziemi obietnicy.
Ale Tora nie jest sama dla siebie. Ona ma przenikać do twojej duszy, ma dotykać tego, co najważniejsze w twoim sercu - Przymierza.
„ Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy, by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków".
To jest Przymierze - osobisty ślub, relacja z Bogiem.
Strzeż jej „bardzo”.
Bez Przymierza Tora jest tylko zewnętrznym kodeksem prawnym z zakazami.
Staje się koszulą z ołowiu.

Drugim wymiarem jest czas Jezusa, który zgromadził koło siebie wszystkich przedstawicieli swego Ludu na Górze Błogosławieństw.
On jest Słowem Boga, Jego Torą.
On jest Księgą życia z Apokalipsy, którą tylko On może otworzyć, bo Sam nią jest.
„Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.”
On jest wypełnieniem Tory.
W Nim otwiera się znaczenie tego, co zostało zapisane.

Dlatego Jezus przestrzega dziś słuchaczy przed zatrzymywaniem się na słowie pisanym, na intelektualnym roztrząsaniu litery, która sama w sobie jest martwa.
W Nim każda „jod”, każda „waw”, dwie mało znaczące litery alfabetu hebrajskiego, które nieraz opuszczano, nie ulegną zmianie, aż On je wypełni Sobą do końca. Przez nie objawia się miłość Ojca.

Jezus chce obudzić.  Jezus przeciwstawia się wszelkiemu zewnętrznemu legalizmowi, roztrząsaniu problemów, jałowym dyskusjom i polityce religijnej.

On chce dotrzeć do serca.
Chce, aby Jego nauka, Jego Tora była wypisana nie na zewnętrznej koszuli, ale w samym sercu każdego ucznia.

Trzeci wymiar jest domyślny. Jest niesiony przez apostoła Mateusza, autora Ewangelii.
Pisze tę księgę dla Kościoła, którego zna.
Przypomina im mocno naukę Jezusa, bo jest świadkiem jak jego wspólnota stygnie. Dostrzega, jak na pierwszy plan życia chrześcijańskiego znów wychodzą „faryzejskie” spory o obrzezanie, zwyczaje, jak nauczanie w synagogach znów wtłacza uczniów Jezusa w literę Prawa.
Serce uczniów obrasta w rytualizm, w „zewnętrzną koszulę”, w obłudę, pozoranctwo.

Mateusz krzyczy do wspólnoty - Patrzcie na naszego Pana, On jest ogniem nieugaszonym. Obudźcie się.
Znajdźcie na nowo kompas ????, drogę, dajcie kształtować swoje serce ogniem Ducha a nie tłuszczem martwej litery.

I ostatni wymiar.
To ja. To moja wspólnota, Kościół dziś.
Słowo przez duże S, wyrywa mnie z mojej „zewnętrznej koszuli”. Chce przejść ze mną przemianę „ od środka”.
Zawsze istnieje wielka pokusa, abym została „ na zewnątrz”.
To taka wygodna i bezpieczna postawa. Czytałam słowo, pomodliłam się, byłam na Mszy św.
I co? I nic. Jutro to samo.
Wszystko jest zachowane w najlepszym porządku. Sama duchowa przyjemność, która wszystko czyni zewnętrzne.
Zostaję „na zewnątrz” w moim słuchaniu, w mojej modlitwie, w relacjach z innymi, w emocjach, w pracy i hobby.

Znasz to?
Kiedy słowo staje się literą, małą literą, kiedy wspólnota staje się miejscem ścierania się różnych frakcji, ambicji, poglądów, kiedy najważniejszym zwrotem jest „jak powinno być według mnie”?
Ja znam. W sobie.

gn

2024.02.21 Środa I tygodnia OPP
34 dni do Paschy.
Jon 3, 1-10
Łk 11, 29-32

Powołaniem Jonasza było głoszenie nawrócenia Niniwie. Jonasz był nieposłuszny Bogu. Uciekał od życia, od własnego powołania.

Doświadczył trzech dni życia w śmierci.
A potem śmierć go wypluła z powrotem, aby mógł wykonać misję.
Jonasz dostał drugą szansę.

Czego musiał dokonać Bóg, aby Niniwa mogła dostać swoją szansę?
Na kim bardziej zależało Bogu?
Na Jonaszu, czy na Niniwie?

Mleko się rozlało.
Wieść się rozeszła.
Wieść nie o tym, że zbliża się Jonasz, ale o tych Trzech Dniach.

Jonasz nadal nie jest przekonany. Jego te trzy dni nie przekonały.
Idzie i głosi, ale tak jakby mówił: - zobaczysz, i tak nic z tego nie będzie....

Dla Niniwy Znak Trzech Dni to wielkie wydarzenie.
Odpowiedzieli na nie. Nie na wołanie Jonasza.
Na Znak.

Ileż jest Bożych znaków codziennie, których nie zauważam?
Nie doceniam?
Ileż jest wezwań, na które nie odpowiadam?
Odkładam na trzy dni?
Uciekam?

Codziennie narzekam, że brak mi znaku...., aby się nawrócić?
Codziennie narzekam na innych, na sytuacje, na siebie, że przeszkadzają mi prawdziwie żyć....
Codziennie połyka mnie wielka ryba: ciemności, lęku, buntu, zniechęcenia, przerażenia, depresji, niezgody, podziałów, obłudy, kłamstwa, pozerstwa, pychy....

Nie mogę wzbić się w niebo?
Może sama utrącam sobie skrzydła, albo pozwalam na to innym...?

Nie mogę wzrosnąć, zakwitnąć, pokazać całe swoje piękno?
Może sama chowam się do cienia, pod ziemię?

Żaden inny znak nie będzie mi dany.
Oprócz Znaku Trzech Dni.

Znakiem nie jest sytuacja Niniwy. Ich możliwości życia.(!)
Znakiem nie jest charakter i chęci Jonasza. (!)

Znakiem dziś dla mnie jest .....

I co ja dzisiaj z tym zrobię?......

„Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz”. Ps 51

Pustynia jest łaską.

„On zniweczył wszystkie podstępy szatana  i nauczył nas zwyciężać pokusy do grzechu, abyśmy z czystym sercem obchodzili święta wielkanocne
i w końcu doszli

do Paschy wieczystej.”

Prefacją z niedzieli.

29.06 - 7.07.2024  w Hodyszewie

Rekolekcje „Chrystus naszą Paschą”

Dziś (22.05.2022) odszedł do Pana nasz ukochany brat Andrzej ze Wspólnoty Przymierza Wspólnoty Paschy Tu i Teraz.

„Jesteś dzieckiem Boga
Synem na którego czekał Bóg.
Królewskim płaszczem Pan odział cię
Twoja nadzieja znalazła w Nim swój dom.

Bo jesteś upragnionym dzieckiem.
Potężnego Ojca w niebie masz
Królewskim dziedzicem Pan już nazwał cię
W przestronnych komnatach znalazł dla ciebie dom.”

Andrzej Pysik jest „dzieckiem Boga, synem na którego czekał Bóg”. Zarówno Andrzej się doczekał jak i Pan Bóg. Kochający Ojcze przyjmij Andrzeja do wiecznej chwały, bądź miłosierny i łaskawy, spraw by cieszył się razem z Tobą i wszystkimi Świętymi w niebie. Jezu Chryste, Ty umarłeś na krzyżu aby również Andrzej mógł być zbawiony, z Twojej łaski; Ty jesteś Panem i Zbawicielem, Ty jesteś życiem, Ty przygotowałeś mieszkanie. Przyjm proszę Andrzeja do grona zbawionych, miejsca gdzie nie ma płaczu, bólu, łez, bo Andrzej umarł aby żyć, żyć życiem wiecznym w blasku Twojej Chwały.
Łaskę zbawienia, racz mu dać Panie.

Marysia G.

2022.05.02. Poniedziałek.
15 dzień oczekiwania na Pięćdziesiątnicę.
Dz 6, 8-15
J 6, 22-29

Czemu Mnie szukacie?
Bo jedliście do syta chleb życia codziennego, którego nie trzeba zdobywać, tylko się otrzymuje?
Tu jest coś więcej niż zwykły kawałek wypieczonej mieszaniny mąki i wody…..

Codzienność życia to nie tylko dzień dzisiejszy.
Życie mamy jedno.
Szukamy chleba, który nasyci, żeby nie być głodnym….

Co powoduje mój głód?
Czego jestem głodna w życiu?

Gdy się dowiem, zdobędę klucz do własnego życia.
On otwiera moje drzwi na szerokie przestrzenie wolności.

Jezus dziś mówi do tych, co wczoraj jedli chleb, że nie o ten mają zabiegać w życiu.
Jest to chleb, po którym dzisiaj jest się jeszcze bardziej głodnym, nienasyconym.
Im więcej chce się tego chleba jeść, tym więcej jest się głodnym.
Życie, jako dzieło człowieka biegającego za zaspokojeniem tego głodu, to ułuda, fikcja….

W tym miejscu pada najważniejsze pytanie.
Klucz do obfitego i zaspokojonego życia.
"Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?"

Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: "Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w
Tego, którego On posłał".

Szczepan to odkrył i uwierzył. Zobaczył niebo otwarte, życie prawdziwe otwarte a w nim Jezusa…

Całe dzieło mojego życia, to żywa relacja z Jezusem.
Na tym polega wiara.
Tylko ona nasyci moje życie.
On jest Chlebem na życie tu i teraz i na wieczność.

Więc:
Czego jestem głodna?Co tak naprawdę powoduje mój głód, moje niespełnione pragnienia?
Co jest motorem dzieła mego życia?
Głód relacji z Jezusem?
On jest moim chlebem powszednim na dziś i na wieczność?……..
On Jest.

gn