WSPÓLNOTA PRZYMIERZA

1 P 2, 9-10
"Wy jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła; wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali."

27.04.2002 sześć osób z naszej Wspólnoty złożyło Akt Przymierza na okres trzech lat

AKT PRZYMIERZA.

 

Z pomocą Ducha Świętego, za wstawiennictwem Matki Bożej Wychowawczyni, zawieramy Przymierze wobec Boga i Kościoła, zobowiązujemy się żyć oraz służyć we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz. Jednoczymy się, tworząc braterską więź w Chrystusie naszym Panu i Zbawicielu, żyjąc w codzienności (TU I TERAZ) i podejmując wysiłek przemiany życia (PASCHY) na prawdziwie chrześcijańskie, czyniąc to nie o własnych siłach, ale mocą Ducha Świętego. Żyjąc sprzymierzeni we Wspólnocie, zobowiązujemy się dbać i pielęgnować ten szczególny dar, charyzmat (PASCHY TU I TERAZ), ofiarowany nam i zadany jako wyzwanie do realizacji powszechnego powołania do świętości, przez życie i apostolstwo w pełni oddane Bogu. Przyjmujemy regułę, według której zobowiązujemy się żyć we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz, ku większej chwale Bożej oraz pożytkowi Kościoła. Postanawiamy wytrwać na tej drodze przez okres trzech lat. 
Oddajemy się i składamy w ofierze całych siebie Bogu i Kościołowi we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz.




23.04.2005
Cztery osoby złożyło
Przymierze na trzy lata
natomiast dwie złożyło
Przymierze wieczyste, przyrzekając żyć we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz do końca swego życia, ku większej chwale Bożej i pożytkowi Kościoła.

 

26 lipca 2008

 Podczas uroczystej Mszy świętej kończącej rekolekcje w Wadowicach,   siedem osób z Tarnowskich Gór ze Wspólnoty Paschy złożyło Akt Przymierza oraz Zobowiązanie czasowe na okres trzech lat do życia służby we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz. 

Dwie osoby z Iłży
złożyło Akt Przymierza i Zobowiązanie do życia i służenia we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz do końca życia (Przymierze wieczyste).

 

30 lipca 2011

  Podczas uroczystej Mszy świętej kończącej rekolekcje w Wadowicach,   pięć osób z Tarnowskich Gór ze Wspólnoty Paschy złożyło Akt Przymierza do życia i służby we Wspólnocie Paschy Tu i Teraz do końca życia ( Przymierze wieczyste) oraz dwie osoby na okres trzech lat.

 

Z ŻYCIA I DZIAŁANIA WP WPTiT

Konwentualne Dni Skupienia - Wadowice`2013.01-03

Wspólnota Przymierza. Przymierze przede wszystkim z Bogiem. A On stawia mnie wobec innych. Fundamentem jest życie w wierze, w Chrystusie. To On uczy mnie miłowania braci. Miłość wzajemna sprawia że Jezus jest pośród nas. Jednoczy nas w dążeniu do celu - życia wiecznego z Bogiem. Wzajemnie wspieramy się przez modlitwę i świadectwo życia. Radością jest podejmowanie służby i dostrzeganie działania Pana Boga.

Razem z osobami konsekrowanymi adorowaliśmy Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Ksiądz Kazimierz mówił: gdy adoruję odnajduję się na swoim miejscu, na właściwym miejscu.

Eucharystia rozpoczęła się od poświęcenia świec i procesji z głównego holu Domu Macierzystego Księży Pallotynów do kościoła.

Podczas Eucharystii siostry i bracia z różnych zgromadzeń odnowili swoje śluby zakonne. Było to piękne przeżycie. Spotkanie z osobami, które ofiarowały całe swoje życie na służbę Bogu, było umocnieniem także dla nas.

Po Eucharystii my też odnowiliśmy nasze Przymierze. /Jest zamieszczone powyżej jako Akt Przymierza/
W czasie spotkania popołudniowego mówiliśmy o naszym trwaniu we wspólnocie. Ważne, by zawsze mieć przed sobą CEL - aby sens życia we Wspólnocie Przymierza nie zatracił się. By po drodze nie obrać własnych celów, dążeń, planów. Wszystko co dzieje się, uczy nas pokory, przyjmowania drugich, zgody na ich słabości, które także i my mamy. Uczymy się wzajemnego przebaczania. We wspólnocie trzeba trwać w prawdzie, zdjąć maski. Powołani jesteśmy do budowania więzi z Jezusem i starania się o to dla innych.
Mówiliśmy też o motywacjach bycia we Wspólnocie.
Na początku każdy z nas pragnie zaspokoić swoje podstawowe potrzeby: przynależności, bezpieczeństwa. Potem zaczynamy coś z siebie dawać, dzielić się. Tu myślimy jeszcze po ludzku. Potem dochodzimy do potrzeb wyższych, duchowych - tu na kolanach słuchamy Boga. Jestem wtedy tam, gdzie chce Bóg. Gdy pojawiają się trudności, to wtedy pomocą jest - modlitwa, Słowo Boże, słuchanie Boga, zaufanie Mu, rachunek sumienia, spowiedż, pozostanie wiernym. Bóg zawsze jest wierny. Dbajmy o to, by w codziennych wyborach, w drobiazgach być wiernym Bogu. By nie zapierać się Go przez brak czasu na modlitwę, by nie odkładać spotkania z Nim.

Bardzo ciekawymi spostrzeżeniami podzielił się z nami ksiądz Jacek. Mówił o rozwoju ale i o zagrożeniach czychających na Wspólnotę. Ukazał m.in. hiperbolę wzrostu i zanikania Wspolnoty na podstawie książki ks. Wonsa. (Ch,w,p,a/Ch,W,p,a/Ch,W,P,a/ Ch,W,P,A/ch,W,P,A/ch,w,P,A/ch,w,p,A/ch,w,p,a)

bs