Czyżby nastolatka nadsyłająca swoje spostrzeżenia była jednak z naszej parafii?

Bierzmowanie jest to jeden z sakramentów, istotą tego jest przekazanie Ducha Świętego, umocnienie wiary, uzdolnienie do świadczenia o niej i jej obrony.... W ten sposób na ten sakrament patrzy niewiele osób.

Dla osób przystępujących do bierzmowania jest to często udręka, bo muszą... Do kościoła muszą chodzić, bo ksiądz czy katechetka każe, a uczniowie idą tylko po "podpis" od księdza, że byli na Mszy Świętej, ale czy oni naprawdę byli? Byli ciałem - a duchem? Tak jak już mówiłam, idą, bo muszą, a gdy już przyjmą  sakrament wymigują się od chodzenia do kościoła mówiąc: "ja już na bierzmowianiu się nachodziłem, wystarczy mi". Czy to nie jest chore? Chciałoby się powiedzieć: Już nawet lepiej gdyby nie przystępowali do bierzmowania z takim myśleniem !  Czy przypadkiem nie jest tak, że tylko ludzie godni powinni móc jednoczyć się z Panem w tak piękny sposób ?
"No cóż, matka z ojcem mówią, że później nie będę mogła wziąć ślubu kościelnego, więc pochodzę do kościoła, a potem będę mieć z głowy" - tylko i wyłącznie to jest w głowach tych ludzi.

Tak nie powinno być. Dlatego módlmy się, by Bóg pomógł tym ludziom, tej młodzieży odnaleźć ich drogę. Uczcie swoje dzieci, by wiedziały, że przez sakramenty spotykamy się z Panem, a to najlepszy jest dar dla każdego człowieka. ;)
"Rita"

Nadesłane świadectwo nastolatki przyjęcia Słowa Bożego na niedzielę.

J 13, 31-35.
Chrystus zawsze uczył nas byśmy szli za Nim, byśmy Go szukali, lecz nie tym razem. Oznajmia uczniom, że nie mogą za Nim pójść, ale uczy ich by się wzajemnie miłowali. Jeśli będą się tym przykazaniem kierować w życiu, to będzie to znakiem, że idą za Nim, że wciąż Go szukają.
"Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują" Mt 5, 43-44
W głebi duszy zawsze mamy słowa, że swych nieprzyjaciół powinniśmy kochać i wybaczać im, lecz tak naprawdę wiemy, że to wcale nie takie łatwe, mimo wszystko, jeśli bardzo chcemy to ... Powinniśmy dążyć do tego,  najlepszym dla nas, dla Polaków (!) przykładem przebaczania jest błogosławiony Jan Paweł II. Nawet taki mały czyn jak wybaczenie jest takim maleńkim nasionkiem, które jeśli nie będzie dobrze podlewane i dbane to nic z niego nie urośnie, lecz jeśli będziemy starać się i dążyć do tego by to nasze przebaczenie było coraz lepsze i głębsze, to może z tego wyrosnąć wielkie drzewo, które później przez długie lata będzie owocowało i przynosiło niesamowite efekty. ;)

"Rita"

(J 21,1-19) Jezus ukazał się znowu nad Morzem Tyberiadzkim...

Trudno jest dobrze przełożyć tekst z obcego języka. Taką trudność mamy np. w ostatniej rozmowie Jezusa z Piotrem przed Wniebowstąpieniem.

W języku greckim na określenie miłości mamy cztery słowa: stergo, eros, fileo i agape.

W dialogu Jezusa z Piotrem występują dwa: agape /bezwarunkowa miłość, gotowa do poświęcenia siebie na rzecz drugiego człowieka/ i fileo / wiąże się z przyjaźnią, zainteresowaniem drugą osobą, otwartością na poznanie jej/.

W polskim tłumaczeniu mamy tutaj też dwa słowa: kochać i miłować. Ale myślę, że wielu nie widzi różnicy w znaczeniu tych słów. Prześledźmy więc ten dialog zwracając uwagę na te słowa.
 

Jezus pyta Piotra: czy ty mnie „agapas” /”poświęcisz siebie dla mnie”/ więcej aniżeli ci? 

A Piotr: tak Panie, ja Ciebie „filo” /”jestem Twoim przyjacielem”/.

Mówi mu po raz drugi: Ty mnie „agapas” /”poświęcisz siebie dla mnie”/? 

A Piotr: tak Panie, ja Ciebie „filo” /”jestem Twoim przyjacielem”/.

A za trzecim razem: Piotrze czy tym mnie „fileis”?

A on ze smutkiem: Panie ty wszystko wiesz, ty wiesz, że ja Cię „filo”.
 

Wydaje się z pozoru, że wszystko jest w porządku. Jezus pyta o miłość, a Piotr odpowiada. Ale widać, że po słowie „tak” Piotr ofiaruje miłość – że tak się wyrażę – „niższego rzędu”. Tam nie ma poświęcenia, o które jest pytany, a jedynie przyjaźń. Być może świadomość nocy, w której – mimo zapewnień – Piotr zaparł się Jezusa, nie pozwala mu zapewnić Mistrza, o tym, że gotów jest z miłości oddać dla Niego życie /w końcu już coś takiego powiedział  w czasie Ostatniej Wieczerzy/.

Ale najbardziej zaskakujące jest ostatnie pytanie Jezusa. On tak pyta, by Piotr mógł odpowiedzieć. W tym pytaniu mieści się szczególna propozycja Jezusa: „ja ciebie Piotrze rozumiem i chcę byś to poczuł. Stawiam ci wysokie wymagania, ale przyjmuję to co dziś mieści się w twoich możliwościach”. Piotr dobrze słyszał Jezusowe pytania, dlatego zasmucił się gdy po raz trzeci Mistrz zapytał inaczej. Ale zaraz potem Jezus zapowiedział, że Piotr odda za niego życie. Co jest nie tylko proroctwem, ale i pewną pomocą Piotrowi, który mógł poczuć się w tej rozmowie, jak ktoś kto się wymiguje od zadań, od ofiary dla swego Mistrza.
 

Jaka jest moja miłość? Czy czuję się przez Jezusa zrozumiany, kiedy ofiaruję mu swoją małość i biedę, bo nie jestem może gotów na wielkie rzeczy?

ks. Jacek

Zapraszamy wszystkich do uczestnictwa w EUCHARYSTII WSPÓLNOTOWEJ o godzinie 18.00 oraz wcześniej o godzinie 17.00 do Adoracji naszego Pana Jezusa utajonego w Najświętszym Sakramencie w Pierwszy Czwartek Miesiąca (4 kwietnia 2013) /poprowadzonej przez młodzież/ w naszej świątyni parafialnej w Iłży.

Po Eucharystii zapraszamy na Agapę (ucztę braterską) do salki "Oratorium" /wejście od ul. Kochanowskiego/.