Znajoma zadała mi pytanie "Co ja mam robić?"
Generalnie to każdy z nas ma pomysł na swoje życie (a jeszcze bardziej na życie innych). Na przeżycie kolejnego dnia, na kolację wigilijną w rodzinnym gronie, na rozmowę w sprawie pracy, na harmonogram prac domowych… czujemy pewność siebie i spokój. Nawet pójście na kompromis nie burzy dobrego samopoczucia.

Czasami życie przerasta, problemy się mnożą (podobno lubią chodzić parami), konflikty urastają do  wielkości góry lodowej zdolnej zatopić niejednego Titanica.
Co robić? - pytamy nerwowo siebie, znajomych.
I szukamy niecierpliwie jakiegoś pomysłu na działanie, na postępowanie w danej sprawie.
Brak działania nas oskarża, jest dowodem słabości, niemocy, nieistnienia.