Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Wszystkim doświadczającym bólu egzystencji, rozżalonym na los swego życia, nieszczęśliwym, bo nie układa się tak, jak "powinno", zdradzonym i opuszczonym:


/źródło: internet/

"Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę
i znasz wszystkie moje drogi

Ty bowiem utworzyłeś moje wnętrze,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.

I duszę moją znasz do głębi,
nie tajna Ci moja istota,
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,
utkany we wnętrzu ziemi."
(Ps 139)

Wszystkim tym, którym trudno zobaczyć sens swego życia, rozczarowanych sobą i najbliższymi:

"Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię.
Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył.
Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.
I rzekł mi: «Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię
Ustanowię cię światłością (..), aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».».
(Iz 49,1-3.6b)

Jak dobrze, że moje życie to nie tylko biologia i instynkty zabezpieczające moje pragnienia i bezwład trybików społeczno-politycznych.

To świadomość, że Ty, Panie powołałeś mnie do życia tak pięknie.
To świadomość, że Ty czuwasz nad moim wyjściem i powrotem.
To świadomość, że pochylasz się nade mną, znając mnie po imieniu wśród wszystkich mieszkańców ziemi.
To świadomość, że przenika mnie Twoje światło.
To świadomość, że każdego dnia nie żyję dla siebie.


Dlatego mogę i chcę z uśmiechem witać każdy mój dzień.
gn