Duch Święty działa w Kościele nieprzerwanie. Trzeba umieć rozpoznać Jego głos, Jego natchnienia.

Ta instrukcja jest pomocą w otwarciu się na ruchy charyzmatyczne, na to, co mówi Kościół, na doświadczenie duchowe – tłumaczył wkrótce po prezentacji dokumentu Kongregacji Nauki Wiary pracujący e niej ks. Sławomir Śledziewski. Duch Święty działa w Kościele nieprzerwanie. Od Zesłania Ducha Świętego. Będzie działał nadal, aż do paruzji. Trzeba umieć rozpoznać Jego głos, Jego natchnienia.

Im więcej pojawia się charyzmatów, tym większa bywa pokusa, by przeciwstawiać „Kościół miłości” „Kościołowi instytucji”. To fałszywa alternatywa – przypomina dokument. Źródłem sakramentów, w tym sakramentu święceń, a więc hierarchii, jest ten sam Duch. Są dary hierarchiczne i charyzmatyczne.

W Bogu nie ma opozycji. Jeśli ktoś próbuje zasiać podział w tym, co Boże, nie jest to Duch Święty.

Czym jest dar hierarchiczny i po co jest dany? Czym dar charyzmatyczny? Jak rozumieć to, co Bóg dał Kościołowi? Jak rozumieć to, co mnie samemu dano? I w końcu: jak rozeznawać?

Dokument podaje kryteria. Warto je przypomnieć:

1. Pierwsze jest powołanie do świętości. Charyzmat jest narzędziem służącym świętości w Kościele.
2. Charyzmat ma swój cel. Ten cel jest zgodny z apostolskim celem Kościoła. Oznacza to zaangażowanie w misyjne głoszenie Ewangelii.
3. Przepowiadanie prawdy o Chrystusie, Kościele i człowieku odbywa się zgodnie z jej autentyczną interpretacją Nauczycielskiego Urzędu Kościoła. Duch Święty – dawca charyzmatów – nie stawia obdarowanego ponad Kościołem i nie uczy czegoś innego, niż uczy Kościół.
4. Świadectwo Komunii z całym Kościołem, bo charyzmat jest dany dla Kościoła. Oznacza to synowskie odniesienie do papieża (…) i do biskupa i gotowość uczestniczenia w życiu Kościoła.
5. Autentyczna nowość Ducha nie potrzebuje rzucać cienia na inne duchowości i dary, by potwierdzić samą siebie. To, że inni są inni, nie jest problemem w jednym Kościele. Charyzmaty z definicji nie są dane wszystkim, i nie wszystkim takie same. Pisał już o tym św. Paweł...
6. Akceptacja czasu próby i pokora w znoszeniu przeciwności. Jeśli od Ducha Świętego dzieło pochodzi, On sobie poradzi. Nawet z Kościołem.
7. Obecność darów duchowych: miłość, radość, pokój, człowieczeństwo. Nie można zapominać o ostatnim z wymienionych. Obejmuje on cechy wymienione przez św. Pawła w liście do Galatów: cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Co więcej? Gorliwe życie Słowem Bożym, modlitwą, liturgią, sakramentami, i życiem Kościoła, w końcu działalność na rzecz wzrostu powołań. Wszelkich.
8. Ożywiana miłością Kerygma ma zawsze treść społeczną – stwierdza dokument. Ten wymiar również musi istnieć. Nie wystarczy relacja do Boga, trzeba jeszcze spojrzenia na bliźniego i czynnej miłości. W takim wymiarze, oczywiście, jaki jest właściwy charyzmatowi.

Jeśli wydaje się trudne, trzeba pamiętać: jeśli Duch Święty daje swój dar, On sam będzie się o ten dar troszczył. Jeśli człowiek dochodzi do wniosku, że musi walczyć o swój dar z Kościołem, być może walczy o coś, co jest jego. O swoje wyobrażenie, nie Boży dar.

A chodzi przecież o to, by to rozeznać. Niczego nie zgubić z tego, co daje Duch Święty, ale też nie dać się zwieść temu, co nie od Niego pochodzi.

• Iuvenescit Ecclesia - pełny tekst dokumentu