Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Za Portalem Diecezji Radomskiej:

W dniu 31 lipca 2012 roku w 75. roku życia, w 52. roku kapłaństwa, w  21. roku biskupstwa odszedł do Pana Ks. Bp dr Stefan Siczek. Uroczystości pogrzebowe zaplanowane są na piątek i sobotę, 3 i 4 sierpnia 2012 r.

Urodził się 20 września 1937 roku w Siczkach k. Radomia. Rodzicami jego byli Jan i Julianna z domu Kamińska. Naukę w zakresie szkoły średniej zaczął w Niższym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie. Gdy władze komunistyczne zamknęły tę szkołę, przeniósł się do Radomia, gdzie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Tytusa Chałubińskiego. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1955 roku studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie przyjął w Sandomierzu z rąk ks. bpa Jana Kantego Lorka 27 maja 1961 roku. Do roku 1963 pracował jako wikariusz parafii pw. św. Pawła w Sandomierzu. Został skierowany na studia do Rzymu, lecz władze państwowe nie zgodziły się na zagraniczny wyjazd i nie wydały mu paszportu. Rozpoczął więc studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od roku 1967, po obronie doktoratu, pracował jako wikariusz w parafii Sucha k. Pionek (1967-1969) oraz Ćmielów (1969-1972). Od 1972 r. był ojcem duchownym alumnów w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Posługę tę pełnił do 1986 roku, kiedy to został kapelanem w Domu Generalnym Sióstr Służek NMP Niepokalanej w Mariówce. Jan Paweł II mianował go 25 marca 1992 roku biskupem pomocniczym nowoutworznej diecezji radomskiej, przyznając stolicę tytularną w Dagno. Sakrę biskupią otrzymał 11 kwietnia 1992 r. w Radomiu z rąk ks. kard. Józefa Glempa. Jako zawołanie pasterskie wybrał słowa: „Żyć Ewangelią”. Dwukrotnie - po śmierci ks. bpa Jana Chrapka oraz po przeniesieniu ks. bpa Zygmunta Zimowskiego pełnił funkcję administratora diecezji radomskiej. Był dziekanem Kapituły Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej. Był honorowym  obywatelem gminy Jedlnia Letnisko.

Jako Wspólnota modlimy się w intencji śp. bp. Stefana

Dziękujemy Bogu Wszechmogącemu za dar życia i apostolskiej posługi Księdza Biskupa Stefana. Wielokrotnie wsłuchiwaliśmy się w Jego ewangeliczne przepowiadanie. /ostatnio kilka osób z naszej Wspólnoty mogła czestniczyć z nie ukrywanym wzruszeniem i podziwem dla pełnej heroizmu posługi umywania nóg podczas Liturgii Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek`2012 w kościele na Borkach w Radomiu/. Niech Chrystus nasza Pascha będzie radością na życie wieczne dla śp. Księdza Biskupa.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci na wieki wieków. Amen.

Chciałam się podzielić kilkoma refleksjami na temat sympozjum, które odbyło się w Instytucie Pallottiego w Konstancinie w dniach 14-15 kwietnia 2012 br. Tematem spotkania z cyklu "Tryptyk jubileuszowy - Św.Wincenty Pallotti - bardziej z bliska", była postać Świętego jako kapłana. Było to drugie spotkanie z tego cyklu [pierwsze przybliżało Jego postać jako człowieka] na, które zaproszono naszą wspólnotę. Duchowość Pallottiego jest mi szczególnie bliska ze względu na Jego głęboką więź z Bogiem [mówił, że aby być świętym trzeba ODDYCHAĆ JEZUSEM] Ta bliskość przekładała się na miłość i służbę dla wspólnoty. Zaskakuje mnie Jego wizja Kościoła, w którym są wszyscy; zakonnice, świeccy, księża, zakonnicy [kolejność nie ma znaczenia]...ci, którzy z racji chrztu są powołani do apostolstwa Jezusa Chrystusa. Każdy jednak realizuje to powołanie inaczej, ale wszyscy RAZEM dla budowania Ciała Chrystusowego.                                                                   
Nie ma ważniejszych, lepszych, gorszych, głupszych, bo wszyscy jesteśmy dziećmi BOGA, powołani przez naszego Pana do świętości. Tę jedność Kościoła dało się odczuć w czasie tego sympozjum szczególnie podczas Eucharystii, a potem we wspólnym przebywaniu i rozmowach przy kawie...Szkoda, że w innych miejscach ciężko realizować wizję Św. Wincentego, a właściwie Pana Jezusa, który prosił gorąco Ojca...ABYŚMY BYLI JEDNO [J17,20-22]. Jednak, jeśli KAŻDY z nas nie będzie wracał do swej pierwszej miłości Boga i nie będzie pił z lubością ''wody żywej'' - Ducha Świętego, nie spełni WOLI OJCA...tylko swoją.
Może więc warto zawalczyć o swoją wiarę i miłość... do naszego Kościoła? Bo jeśli nie my wszyscy razem to kto?

Gosia Ch.